6 Şubat 2012 Pazartesi

Aras: Nihayet anneeee...

Vallahi çok ayıp.. Biliyorum ama ne yapayım.. Para oldu zaman olmadı.. Zaman oldu para olmadı.. ve bizim pembelerin Aras bebeği sonunda bir karyola sahibi oldu..

Nihayettt anne der gibi bir uyudu gece bir uyudu ki sormayın gitsin..

Tam 1 senedir pembe sallanan beşiğinde uyuyor ve doğal olarak artık sığmıyordu, sığmamayı bırakın gık dese zaten uyumayan ben uyanıyordum zıplayarak, kalkıp düşecek mi diye..

Çocukumm Meyranın eşyalarını kullandığı için bazı eşyaları pembe olabiliyor.. :))

Aslında bu kadar geciktirme sebeplerimizden biriside Meyranın yattığı karyolada Aras yatacaktı Meyra da artık odaya taşınacak ve ranzanın  alt katında uyuyacaktı. Ben bunu hiç bir mantığı olmayan sebeplerle hep erteledim ve sonunda kendime itiraf ettim..
Ben Meyranın ayrı oda da yatmasına  henüz hazır değilim
Sebep; yooook.. hiç bir sebebi yok yatırsam yatar abisi de oda da çünkü ama ben hazır değilim:))
şimdi ortada bizim yatak iki kenarında iki minik karyola...

Yatak odasında  adım atamıyorum dolapları çok zor açıyorum ama olsun ben huzurla uyuyorum..
Ah duhan a da yer olsa da onu da alabilsem odaya :)))

bu beşikten 

bu karyolaya terfi..
 Vallahi Aras bebeğim utanarak yazdığım bir  posttur bu sen okumadan kaldırabilirim:)))

2 yorum:

hypo dedi ki...

çok samimi bir post.
herkesin derdi bu.
üzülmeyin mutlaka bir çözümü vardır.
kendine iyi bak.

Özge dedi ki...

çok teşekkür ederim. Meyra da Aras da mutlu mesut şu anda biz her zaman zaten)

Sende iyi bak :) selamlar