ESKİ BAYRAMLAR DİYE BAŞLARIM...

Ne kadar boş artık bayramlarım..

Anneannemin 30 mart 2015 de bize veda etmesi ile bitti çocukluğum sanki..

Pamuk elleri hala elimde sanki.. Yumuşacık yanakları yanağımda.. Minik kuşumun pıtı pıtı yürüyüşleri gözümde.. Tatlı dili güzel sesi kulağımda..

Aylar oldu gitmedi hala anneannem benden.. Yokluğuna alışmak, özleme dönüştü artık..

Bayramlar mezarlıkla başlar oldu.. Arifeler bayram sabahına kadar işkenceye döndü..

Sonrası.. Artık olmayan evine gidip Dedeciğimin Allahım uzun ömürler versin... Anneannemle yanyana oturduğu koltukta tek başına oturması ile devam etti işkence...

Eski bayramlarda oturacak yer bulamazdık evinde.. Ayakkabılar sığmazdı kapı önüne.. Elleri ile baklavalar yapardı, tepsiler yetmezdi.. şekerler ikişer üçer konurdu sanki hala çocukmuşuz gibi cebimize..

Şimdi.. dedemin yanlızlığı.. bizim yanlızlığımız.. çocuklarımın hala habersiz büyük ananemm nerdeee soruları ile.. 5 dakika bile zor oturulup, hemen evden çıkmak için bahanelerimizle doldu ev..

Nerde o eski bayramlar anneannemm.. aldın götürdün onları da yanında karanlığa..

Çocukluğum gitti.. 35 yaşında da olsam çocuktum senin yanında ben hala :)

Çok özlüyorum ananemm çokkk.. ne zaman geçicek..